ობოლზე

მარტოდმარტო ზის ობოლი

ზის და ქვითინებს მწარედა

მამა შინ არ ჰყავს საბრალოს

დაც გამოსვლია აგრეა

გული ელევა საბრალოს

დისა და მამის ლოდინში

/ვერც კარი ჩაოუკეტია

ვერც ჩაწოლილა ლოგინში/

ღამე მთვარე ქათქათებს

ფინია ჰყეფავს კარზედა

/შინ კი პატარა ობოლსა

ცრემლი ჩამოზდის თვალზედა/

რომ დაიღლება ტირილით

და ჯდომა მაეწყინება

/კარის წინ ფარატუნებზე

მიწვება მიეძინება/

დედასა ხედავს სიზმარში

ღიმილი მოზდის პირზედა

/კაბის ღილს უხსნის დედიკოს

კოცნის და ეკვრის ჯინზედა/

სად დამემალე, სად წახვალ

ვისთან იყავი დედაო

სამი ღამია მშიერი

ვიძინებ ზედიზედაო

იძინე შვილო, იძინე

იძინე ტკბილი ძილითა

/წყნარად, გულდამშვიდებულსა

შენ გაგეღვიძოს დილითა/

ცხადად ვერ ნახავ დედასა

ვერ ჩაეკვრები უბეში

გული კვლავ აგიტირდება

მაგრამ ცრემლია ნუგეში 

ომიდან არ დაბრუნებულა

იქ სადაც თავი მოუყრიათ ვერხვების ჩრდილებს

სხედან ვაჟკაცნი ლმობიერნი და მოილხენენ

ყველა შეჰხარის გამარჯვებულ ომგადახდილებს

ისმის სიმღერა შრიალებენ ეზოში ხენი

ემატებიან აღარა უჩანს ლხინს დასასრული

ცეკვავს ქალთა წრე მომლხენთ დაირით ართობს

მხოლოდ არა სჩანს იმათ შორის ერთი ასული

მორიდებია იმათ ლხინს და ბაღში ზის მარტო

ჩამოჰფანტვია ნაწნავები დაჰყურებს მიწას

ცრემლი ჩამოსდის ყვავილივით გაფითრებულა

რადგან მან ტრფობა სამუდამოდ ვისაც შეჰფიცა

ის სხვებთან ერთად ომიდან არ დაბრუნებულა

ომის წლეები

ირგვლის ჩამოწვა ღრუბელი

ცას გადაეკრა შავია

შავი ჩაიცვა ხმელეთმა

მზეს მოეკეცა ჟანგია

მანათობელმა ვარსკვლავმა

ცრემლი დაღვარეს მწარია

უწინ იტირეთ მებრძოლნი

ვინც ველზე დარჩა მკვდარია

მისითა სისხლით იღებოს

ეს მწვანე ბრძოლის ველია

/ვინც მოკვდა მტერთან ბრძოლაში

ღმერთმა აცხონოს მკვდარია/

ზოგისა დედა ატირდა

ზოგისა მამის ძმანია

ზოგისა შეყვარებულმა

ტანზე ჩაიცვა შავია

ჰიტლერს დაებას თვალები

ენა დაებას გრძელია

მეც მათგანა ვარ დაჭრილი

მათი ტყვიით მდის სისხლია

რომ მეძინება სიზმარში

დედასა ვხედავ კარზედა

იქით გასცქერის ბილიკებს

შვილი ხო არ მომდის გზაზედა

მე კი თმა გამოშვებული

ვითომ ვუდგავარ გვერდზედა

მე კი თმა გამოშვებული

ვითომ ვუდგავარ გვერდზედა

ჰაეროვანი სალამი

დედას მიართვით კარზედა

უთხარით ცრემლი არ ღვაროს

ნურც შავს ჩაიცვამს ტანზედა

ჩემი ცელი და ნამგალი

არ გაიტანოს კარზედა

მაინც აღარა ჰყავ მთიბელი

რომ ჩამოთიბოს მთაზედა

და ისიც ჟანგმა შეჭამოს

ეკიდოს ბოძის თავზედა

და ისიც ჟანგმა შეჭამოს

ეკიდოს ბოძის თავზედა

ორი გული მაქვს / ჩემო დედი

ორი გული მაქვს, არ ვიცი

რომელს ვუმღერო მარადჟამს

/ორი გოგო მყავს, არ ვიცი

რომელს წავიყვან ცოლადა/

მთვარე შენს სარკმელს ანათებს

ოქროს სხივებით მორთულო

/გადმოიხედე მაჩუქე

ეგ შენი გული ორგულო/

* * * 

შენი თმების ჭაღარამ

ჩემი გული დაღარა

საყვარელო, ჩემო დედი

დედი, დედი

სულ მუდამ ჟამს მეყვარები

დედი, დედი

საყვარელო, ჩემო დედი

ვიმღეროთ, ვიმღეროთ

მშობელ დედას ვუმღეროთ

მშობელ დედის სიმღერა

აბა ვის მოსწყინდება

საყვარელო, ჩემო დედი

დედი, დედი

საყვარელო, ჩემო დედი

პატიმარზე

პატიმარი ვარ ყველამ გაიგოს

ქუჩებში მიდის დემონსტრაცია

/ზოგი შარვალში ზოგიც კოსტუმში

მე კი პატიმრის ფორმა მაცვია/

ათი ზამთარი ათი ზაფხული

სიტყვით ადვილი დასათვლელია

/და ათი წლისა განმავლობაში

რამდენი კიდევ დასათვლელია/

პეტა ლაგაზაშვილი შაირი

ლექსის სიმართლეზე გადის

გინდ შეხვდეს ქვა და რკინა

ლაგაზაშვილმა პეტამა

რა საქმე ჩაიდინა

ლაგაზაშვილმა პეტამა

რა საქმე ჩაიდინა

ცხვარს მოუყვება გზაზედა

მოაქვს მწყემსების ბინა

მორეკება მანქანას

მოეჩქარება შინა

კარქა უჯერებს მანქანას

სტარტელ ტორმუზი პედალი

იფიქრა ბატკნებ დავჰყიდი

ჯიბეი დავარტყა მენდალი

ნარიმანიძე ნიკოსა

კომბალი უდევ მხარზედა

შეხედე თავი ბატკნებსა

ნახა სხვის მანქანაზედა

სად მიგყავ ჩემი ბატკანი

ან ხო არ შასცდი ჭკუაზედა

ვიყიდე ჩვენა მიტუა

რომ მოვდიოდით გზაზედა

ნარიმანიძე მიტუა

შაუხტა მანქანაზედა

თუ იყიდე ვით მე ვიცი

ეხლა მოგიყვან ჭკუაზედა

მალე აღმოჩნდა მანქანა

ყაზბეგის შესავალეზდა

მივიდა და გააჩერეს

ზედ მილიცის კარზედა

ლაგაზშვილ პეტაო

ეხლა გეტირა დედაო

აღარ გიჭირსა მანქანას

სტარტელ ტორმუზი პედალი

მილიციაში აღმაჩნდი

გასრულდა ჯიბის მენდალი

პირველად ქალი გავიცან, შაირი  

ჰეო ჰეო ჰარი ჰარალეო

პირველად ქალი გავიცან

თვალზე შავხედეო

ქალმა დამიწყო ყურება

თავი ჩაღუნეო

სიდედრმა გადმიპატიჯა

გვერდით მივუჯდეო

ჰარალალო ჰარი ჰარალალო

/ჰარილი ჰარი ჰარალო, ჰარი ჰარალალო ჰე/

დამიჩურჩრულა ბიჭებო

ქალი ჩაკოცნეო

ამოვიღე მეო და ხელში ჩავუდეო

მოვეხვიე და ვაკოცე შენ გენაცვალეო

შენზე კარგი ქვეყანაზე

ვერვინა ვნახეო

ჰარალალო..

ვაჟკაცი იყო ჯეილი

სანიშნად ემზადებოდე

ჩაიცვაი და დაიხუროი

თვალი არვიზე რჩებოდეი

იგეთი ვარდი მოწყვიტოი

რომელსაც შამაწვებოდეი

სულ ტყუილი გამოუვა

მაღალ რო ებღოტებოდე

ჰარალალო…

აქ ერთი ბიჭი გამოდის

ძაან იბღინძება

ნათხოარი ქამარი აქ

წელზე არაი წვდება

მითაც ჩოხა ჩაუცვია

მალე გეეხევა

ჰარალალო…

რად გინდა ბიჭო ქამარი

გარტყია წელზეო

მე რომ შენი სახლი ვნახე

მიბმული ლეღვზეო

პირველობა, შაირი

სუნთქვა მიჭირს მიძნელდება

ჩვენი ბედის შემხედვარეს

თავისუფლება გვინდოდა

დავერიეთ ჩვენ ერთმანეთს

გადავემტერეთ ერთმანეთს

თან დავიწყეთ სხვის გინება

ბევრი ამით მოვიმდურეთ

აღარ შეგვრჩა მოთმინება

ვინ წაგვკიდა ჩვენ ერთმანეთს

ის არ არის ჩვენი ქვეყნის

ახლა ის სხვა მეუბნება

მოდით მევე შეგარიგებთ

დემოკრატია ზოგისთვის

გაშლილი პურ-მარილია

კარგად მოერგო ყველაფერს

ტანთ როგორც ახალ-უხია

ქართველთ ყოველთვის გვიჭირდა

ერთურთისა გვერდზე დგომა

ყველას უნდა პირველობა

ხალხის თავზე გადაჯდომა

ერთად დგომა რომ შეგვეძლოს

ვინ რას გვიზამს ვერცა მტერი

კარგად უნდა დავუფქრდეთ

რომ არ გავხდეთ / დავრჩეთ ბოლოს შტერი

ჟოვულ (უდი ენა)

ორჩალონ შავათლუხ ჩოლიჯერე

ჯეირანუხ დუზუნანე ჩერე

მამუშაქუხ ფურანა კაკაფენე ჯერე

მონო დუნიანე მონო დუნიანე

მონო დუნიანე შავათლუღოთღოი

ჯერენუხ ფურანალ დუზუნანე ჩერე

მონო დუნიანე, მონო დუნიანე

მონო დუნიანე შავათლუღოთღოი

თარგმანი:

გაზაფხულზე 

მიწის სილამაზე მაღლა ამოსულა

ჯეირანები მინდორში გამოსულან

ია ვარდები მუხლებზე ამოსულან

ეს ქვეყანა ეს ქვეყანა

ეს ქვეყანა ლამაზებისა

ჯერანები მინდორში ამოსულან

ეს ქვეყანა ეს ქვეყანა

ეს ქვეყანა ლამაზებისა

რა გახდა ეგ შენი დანახვა

რა გახდა ეგ შენი დანახვა

შენს ნახვას მე ვეღარ ვესწრები

ყინულზე ცივი ხომ არა ხარ

შენს გულში ვერ გავდგი ფესვები

გუნებას ბევრი რამ უცდია

ძვირფასო სიმართლეს გიყვები

ალბათ ამ ყვავილებს უწვდიან

ერთმანეთს მიჯნური ჯიხვები

მე წარბიც არ მინდა შევხარო

ცხოვრებას უშენოდ გავივლი

ერთს ვნაღლობ შენს გულში ვერ ვხარობ

ყინულზეც კი ხარობს ყვავილი

რა დილა უნდა გათენდეს

ტექსტი და მუსიკა: გოგია კავთიაშვილი

რა დილა უნდა გათენდეს

ან რა საღამო დადგება

რომ შენი სარკმელის გვერდით

არ ჩავიარო განგება

სანამ თვალს დაგკრავ დაგლანდავ

გულ საგულეში ქვავდება

მუხლი ჩქარობს და გზა თითქოს

არ სწყდება არა თავდება

თუ ვერ გიხილე იქ მდგარი

სადაც გჩვევია პირიმზეს

გზას აგიჭრელებ ტარებით

ათასგან დავქნი ბილიკებს

შენი ფანჯრების დარაჯებს

შენს ამბავს ვკითხავ ტირიფებს

ვიცი სიმართლეს მეტყვიან

ეჭვს გადმიყრიან ქილიკებს

ფოთლებს აჰკრეფენ ტოტიდან

სარკმელს ახდიან ბადესა

უსიტყვოდ დამანახვებენ

შენს მომღიმარე ბაგესა

და მერე თუნდაც მთელი დღე

სახლს ვიყო მიჯაჭვებული

თვალებში ლანდად ჩამრჩება

ეგ სახე გაღიმებული

რა კარგია ჩვენი სოფელი

ყანა ქალებს ვეღარ იტევს

ვარდებივით მოფენილს

სილამაზით თვალს მოგტასებს

ეს პატარა სოფელი

რა კარგია ჩვენი სოფელი

რა კარგია ეს გოგონები

მზეს ამოსვლას არ აცდიან

მზეს ყანაში ხვდებიან

თვალ ჟუჟუნა გოგონები

ვაჟებს ეჯიბრებიან

რა კარგია ჩვენი სოფელი

რა კარგია ეს გოგონები

ამ დიდებას შეხარიან

ყველას უნდა გმირობა

გოგონებმა თავმჯდომარეს

მისცეს მტკიცე პირობა

რა კარგია ჩვენი სოფელი

რა კარგი ეს გოგონები

ბიჭო მხარში მოგდგომია

გიშრის ნაწნავიანი

დატრიალებს როგორც ჯარა

ოქროს ვარსკვლავიანი

რა კარგია ჩვენი სოფელი

რა კარგია ეს გოგონები

რა უდაბური ჭალაა

რა უდაბური ჭალაა

როგორ დიდრონი მთებია

/არსაით სოფელი მოსჩანს

არსად სავალი გზებია/

ან კლდეზე გადავვარდები

ჯოგი დამყვება მგლებისა

/ან ტყვია შემათამაშებს

გამოსროლილი მტრებისა/

ან ჭალა სადმე გამრიყავს

ზვავი ჩამოსულ მთებისა

/დამეხვევიან სვავები

ჩრდილი დამფარავს მთებისა/

რამდენი ხანია 

რამდენი ხანია ეს მთვარე ამოდის

ან ეს მზე რად ჩადის, რად ჩადის, უშენოდ

დღეები მიდიან, დღეები მიჰქრიან

და მე კი ვბერდები, ვბერდები უშენოდ

რამდენი ხანია, რამდენი ხანია

ერთმანეც დავედებთ მთაში თუ ბარშია

ეს გული დაბერდა, გაიგე, დაბერდა

რომ მოვკვდე, იცოდე სულ შენი ბრალია

ბალღობის დღეები, ქარივით წავიდა

დღე გაუთენებლივ დღე ღამეს მიება

არ ცოდნით რაიმე ცოდვას თუ ჩავიდენ

ჩემ ასაკს არ ცოდნა არ ეპატიება

რამდენი ხანია ეს მთვარე ამოდის

ეს მთვარე ამოდის ამოდის უშენოდ

ეს გული დაბერდა, გაიგე დაბერდა

და მე კი ვბერდები, ვბერდები უშენოდ

საინსტრუმენტო

როცა თვალწინ მიდგას არტნის დიდი მთები

როცა თვალწინ მიდგას არტნის დიდი მთები,
თოვლიანი ჭალა,ჭალას დიდი ქვები.
როცა თვალწინ მიდგას კოხტა სათიბები,
ტყე სიცოცხლით სავსე,მწვანე სათიბები.
გაშლილი ჭალა,თოვლიანი მთები
და ცივ წყაროს კლდეზე ხავსიანი ქვები.
აი მაშინ სიხარულით და სიცოცხლით ვკვდები.
როცა ჩამძახიან სევდიანი ხმები,
ტკბილად ჭიკჭიკებენ ბალკომსში მერცხლები.
ჩემს ეზოში ნაზად ნორჩი ყვავილები,
ჩაჭკნებიან მალე,რომ აღარ ვიქნები.
მომიკითხავს ია,მომიკითხავს ვარდი,
გაუჩნდებათ იმათ ჩემზედ დიდი დარდი.

როცა მარტოკა ვზივარ

ტექსტი: ელდარა ბუქვაიძე

როცა მარტოკა ვზივარ

ფიქრი მიტაცებს თითქოს

/შენს ბედ-იღბალზე კარგო

შენს მომავალზე ვფიქრობ/

ღამე ნათელი ვდგები

დილის მზეს ვხედავ გარეთ

/მაშინ შენს სახელს ჩუმად

ჩავიდუდუნებ მწარედ/

თუ მომავალზე ვფიქრობ

თუ მომავალსა ვწონი

უიმედოდ ვარ თითქოს

დამეთანხმები მგონი/

როცა მარტოკა ვზივარ

ჩემს გულს დარდები ერთის

რატომ ხარ ვფიქრობ მაშინ

მიუწვდომელი ჩემთვის

როცა შენს დალალებს ქარი შლის

როცა შენს დალალებს ქარი შლის

მოჰგევხარ ნესტანს და თამარ-ქალს

/დედაშენს მოვსტაცებ ქალი-შვილს

მერე თუნდ ყაჩაღი დამარქვან/

როცა ჩავივლი მე შენს სახლის წინ

იქ ტოტებს მიხრიან წნორები

/დედაშენს უთხარი რამე ჩემს შესახებ

სასიძოდ თუ მოვეწონები/

ქალაო მითხარ შენი ვარ

გულს ლაღად დამეხურება

/ქასთუმზის შუქი ათბუნებს

ნისლი არ მაებურება/

ბუნება გუნებასაი გავს

სიტყვა ხომ ორი ერთია

/ჩემი და შენი გამყრელი

ნურცა ზეითი ღმერთია/

როცა შენს დალალებს ქარი შლის

მოჰგევხარ ნესტანს და თამარ-ქალს

/დედაშენს მოვსტაცებ ქალი-შვილს

მერე თუნდ ყაჩაღი დამარქვან/

There are no lyrics available for this song. If you are able to provide more information, please include it in an email to TsutisopeliProject@gmail.com and we will update the page.

For a rough translation of the lyrics, refer to the About Song section.

საით მიდიხართო ფშავლებო

საით მიდიხართო ფშავლებო

ცხენხეთქითაო რიალითაო

ლაშარისიო ჯვარის დროშისა

სამადაო შრიალითაო